قرآن بخوان ! تمام جهان گوش میشود
غیر از تو هر چه هست فراموش میشود
ای شعله شگفت حقیقت ! چراغ درک
پیش تشعشعات تو خاموش میشود
محو حرای زمزمه آسمانیات
داود هم به محض تو مدهوش میشود
قرآن بخوان ـ صراحت جاری ! ـ که نای تو
جرعه به جرعه در نفسم نوش میشود
باغیست سمت روشن اندیشههای بکر
باغی که از شمیم تو گلپوش میشود
لب باز کن به زمزمه در این سکوت محض
قرآن بخوان ! تمام جهان گوش میشود
شاعر:مصطفی ملک عابدی
(اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ)
هنگامه عید است و پر است از برکات
آمد ز حرا رسول شیرین حرکات
با خلق عظیم شد رسول اخلاق
بر خُلق خوشش ز صدق و ایمان صلوات
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
(وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا)
(انسان را درباره پدر و مادرش به نیکى کردن سفارش کردیم . مادرش او را با تحمل مشقت باردار شد و او را با رنج و زحمت زایید . و دوران باردارى و باز گرفتنش از شیر سى ماه است)
در روایات زیادی در جواب این سوال که به چه کسی احسان کنیم و نیکی نماییم؟ دو بار و بلکه بیشتر از مادر و فقط یک بار از پدر نام برده شده است در حالی که پدر از نظر فقهی و عظمت مقام و رکن زندگی از مادر مقدم، ولی مادر از نظر عاطفی و محبت از پدر مقدم تر است زیرا در جایی دیده نشده است پدر به اندازه مادر فرزندانش را دوست داشته باشد. پدر نگهبان و نان آور و مدافع خانواده است ولی مادر گرمی بخش خانواده و پرستار، نگهدار و تر و خشک کننده بچه ها است.
مردی نزد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آمد و گفت: ای رسول خدا به چه کسی نیکی کنم؟
فرمودند: مادرت
گفت: پس از او؟
فرمودند:مادرت
گفت: پس از او؟
فرمودند: مادرت
در مرتبه چهارم فرمود: به پدرت.
چون وجود مادر سرشار از محبت و تحمل به زحمات است حتی در میان حیوانات هم این قانون طبیعت به طور کامل حکم فرما است.
این حدیث از مصطفی اندر مقام مادر است ای پسر جنت نهــان در زیر گام مادر است
گرچه در عـــالم پدر دارد مقامی ارجمند لیکن افزون است پدر قدر و مقام مادر است
آبروی اهل دل از خــــاک پای مادر است هر چه دارند این جماعت از دعای مادر است
آن بهشتی را که قـــرآن می کند توصیف صاحب قـــــرآن بگفتا زیر پای مــادر است
(وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم
مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ)
و از آیات خداوندی است که برای شما از جنس خودتان جفتی بیافرید، که در کنار او آرامش
یابید، و میان شما عشق و محبّت و مهربانی قرار داد، که در این حقیقت نشانه هائی از
خداست برای مردمی که در گردونه اندیشه و فکر نسبت به حقایق به سر میبرند!
(سوره روم، آیه 21)
( وَ أُخْری تُحِبُّونَها نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَریبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ )
و ( نعمت ) دیگری که آن را دوست دارید به شما می بخشد ، و آن یاری
خداوند و پیروزی نزدیک است و مؤمنان را بشارت ده ( به این پیروزی بزرگ ) !
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
مرحوم شیخ مفید رضوان اللّه تعالی علیه حکایت نموده است :
روزی شخصی از حضرت جوادالا ئمّه ، امام محمّد تقی علیه السلام سؤ ال نمود: چرا اکثر
مردم از مرگ می ترسند و و از آن هراسناک می باشند؟ امام جواد علیه السلام در پاسخ
اظهار داشت : چون مردم نسبت به مرگ نادان هستند و از آن اطّلاعی ندارند، وحشت می
کنند. و چنانچه انسان ها مرگ را می شناختند و خود را از بنده خداوند متعال و نیز از
دوستان و پیروان و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام قرار می دادند، نسبت به آن
خوش بین و شادمان می گشتند و می فهمیدند که سرای آخرت برای آنان از دنیا و سرای
فانی ، به مراتب بهتر است . پس از آن فرمود: آیا می دانید که چرا کودکان و دیوانگان
نسبت به بعضی از داروها و درمان ها بدبین هستند و خوششان نمی آید، با این که برای
سلامتی آن ها مفید و سودمند می باشد؛ و درد و ناراحتی آن ها را برطرف می کند؟ چون
آنان جاهل و نادان هستند و نمی دانند که دارو نجات بخش خواهد بود. سپس افزود: سوگند
به آن خدائی ، که محمّد مصطفی صلی الله علیه و آله را به حقّانیّت مبعوث نمود، کسی که
هر لحظه خود را آماده مرگ بداند و نسبت به اعمال و رفتار خود بی تفاوت و بی توجّه
نباشد، مرگ برایش بهترین درمان و نجات خواهد بود. و نیز مرگ تاءمین کننده سعادت و
خوش بختی او در جهان جاوید می باشد؛ و او در آن سرای جاوید از انواع نعمت های وافر
الهی ، بهره مند و برخوردار خواهد بود.
هر کس بنامت می کند توسل
هر کس به جود تو کند توکل
خیر دو عالم می شود نصیبش
خلاق عالم می شـود حبیبش