گل قرآن

شـــب از چشمـــان سبـــز بـــــاغ پـر زد

سحـــر عطــــر اذان پـــاشید هــــر سـو

بـــه روی جـــانمــــازی از گــــل ســــرخ

نمـــــاز صبـــــح مــــی‌خــــوانــد پـرستو

نشستــه قطــــــره‌هــــای روشــــن آب

بــــــه روی گـــــونـــه‌هـایش مثل شبنم

دو چشمش آسمــانی خیس و ابریست

کـــه می‌بــــارد از آن بـــــاران نــــم‌نـــم

گــــــل قـــــــرآن میـــــان دستهـــــایش

گلـــــی بـــــا برگهــــای سبـــــز و زیبــا

پـــــرستو زیـــــر لــب مــی‌خـوانـــد آرام

دوبـــــــاره ســوره‌هــــای کوچکــــش را

مهری ماهوتی